Terapia integracji sensorycznej (SI) ma na celu nauczenie dziecka adekwatnego reagowania na bodźce dopływające do niego zarówno ze świata zewnętrznego jak i z ciała. Dzięki odpowiednio dobranym
ćwiczeniom dziecko może poprawić sprawność motoryczną, koordynację ruchów, uwagę i koncentrację czy samoświadomość, a także funkcjonowanie społeczne i emocjonalne.

Im jesteśmy młodsi, tym nasz mózg jest bardziej neuroplastyczny i więcej możemy zdziałać za pomocą stymulacji polisensorycznej. Zajęcia terapii integracji sensorycznej są prowadzone w atmosferze
wzajemnego zrozumienia i są dla dziecka zabawą. Przed rozpoczęciem zajęć terapeutycznych dziecko jest diagnozowane.
Jakie objawy mogą świadczyć o występowaniu zaburzeń w zakresie integracji sensorycznej:

•  dziecko unika zabaw na zjeżdżalniach, huśtawkach, drabinkach itp.,
• ma chorobę lokomocyjną,
• nie lubi gier i zabaw sportowych, ma kłopoty ze złapaniem piłki,
• jest niezgrabne ruchowo, myli strony prawo-lewo,
• ma opóźniony rozwój mowy, obniżoną percepcję słuchową i wzrokową,
• jest nadwrażliwe na pewne dźwięki, lub jest bardzo głośne, lubi hałas,
• unika mocnego światła, lub lubi jasne światło, podchodzi blisko do telewizora
• ma trudności w nauce czytania i pisania,
• jest nadpobudliwe ruchowo,
• ma trudności z koncentracją, z trudem zapamiętuje,
• negatywnie reaguje na bodźce dotykowe – nie lubi chodzić boso, nie lubi dotykania określonych faktur, nie lubi mycia włosów, czesania, podczas mycia zębów pojawia się odruch wymiotny.